وبسايت شخصی دكتر ناصر شاهنوشي

با توجه به محدودیت بسیاری از نهاده­ها و عوامل تولیدی در بخش کشاورزی و همچنین ویژگی­های اقلیمی و جغرافیایی متفاوت در مناطق مختلف، گام برداشتن بر اساس اصل مزیت نسبی در منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است(9). مزیت نسبی یکی از ابزارهای کارآمد برای تصمیم گیری در تولید و تجارت محصولات می­باشد که از دو بعد جایگزینی واردات و توسعه صادرات حائز اهمیت می‌باشد. بخش کشاورزی استان خراسان رضوی به­عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین تولیدکنندگان محصولات کشاورزی با برخورداری از ظرفیت­ها و توانمندی­های وسیع با­بیش از 1113/95 هکتار سطح زیر­کشت محصولات زراعی و باغی و با تولید بیش از 7574950 تن از انواع محصولات زراعی و باغی و دامی جایگاه تعیین­کننده­ای در اقتصاد ملی و استان داشته و نقش مهمی در تامین نیازهای حیاتی جامعه، امنیت غذایی، تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع و ایجاد اشتغال داشته است. این استان در تولید محصولات باغی از قبیل پسته و گلابی رتبه دوم کشوری را داراست(22). این مطالعه به بررسی الگوی کشت موجود در9 شهرستان منتخب استان خراسان رضوی و مقایسه آن با الگوی حاصل از شاخص هزینه منابع داخلی می­پردازد. داده­های مورد استفاده در این مطالعه از طریق تکمیل 400 پرسشنامه در شهرستان­های منتخب به دست آمده­است. نتایج بیانگر این است که در اکثر شهرستان­های مورد بررسی الگوی کشت موجود با الگوی کشت مبتنی بر مزیت نسبی سازگار نیست.