در کشور ما رسم بر این شده که با تغییر مدیریت در سطح کلان انتظار داریم در تمام سطوح مدیریت اجرایی تغییرات وسیع و سریعی رخ دهد .این رسم معمولی در کشورهای توسعه یافته نیست .
بدون شک تغییر و تحول در بدنه مدیریت اجرایی کشور با هدف ارتقا کارآمدی سیستم اقدام پسندیده ای است که حسب ضرورت و با درنظر گرفتن شاخصهای مطلوب حکمرانی و به فراخور زمانی حتی بدون تغییرات مدیریت کلان سیاسی کشور باید انجام شود .دانشگاه‌ها به عنوان نمادی از ایجاد تحول در جامعه باید مصداق بارزی از این نوع نگاه باشند . متاسفانه به نظر می رسد تمایل و شتاب در تغییر مدیریت در دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه فردوسی مشهد بیش از سایر نهادها و ارگان‌های دولتی است .
جناب آقای دکتر کافی در طی هشت سال گذشته ریاست دانشگاه فردوسی را عهده دار بوده اند و اینجانب افتخار همکاری با ایشان را به عنوان رئیس دانشکده کشاورزی به مدت سه سال و نیم داشته ام و پس از آن نیز تا حدودی از روند فعالیت‌های اجرایی دانشگاه آگاه هستم. اصولا تمام رخدادها در دنیای واقعی را باید به طور نسبی سنجید.
در مورد عملکرد اقای دکتر کافی و هیات رئیسه دانشگاه هم باید بر همین مبنا قضاوت نمود .توقع اینکه باید تمام اقدامات انجام شده در طی ۸ سال گذشته در سطح دانشگاه بدون خطا و به بهترین وجه ممکن انجام می گرفت به نظر می رسد انتظار منطقی نباشد . برای قضاوت در عملکرد ایشان اولا باید میزان تحقق شاخصهای بهبود کیفیت را در این دوره ملاک قرار دهیم ثانیا به محدودیت‌های درون و برون سازمانی که در پاره ای از موارد تصمیمات مدیریتی را به شکل بارزی تحت تاثیر قرار می دهد توجه ویژه داشته باشیم .
در هشت سال گذشته تغییرات زیر ساختی و عمرانی شگرفی در دانشگاه صورت گرفت و در حوزه پژوهش و آموزش فرایندهای بسیارمناسبی طراحی و اجرا شد و علیرغم شوک‌های اقتصادی و اجتماعی فراوان در سطح جامعه ،دانشگاه روند رو به رشد خود را در ابعاد مختلف ادامه داد . البته کاستی هایی هم وجود داشته است ولی روح حاکم بر تفکر اقای دکتر کافی و هیات رئیسه دانشگاه تمایل به بهبود و پیشرفت در همه شئونات و امور دانشگاه ضمن رعایت کرامت اعضا هیات علمی و همه کارکنان دانشگاه بوده است .
اینجانب برای شخصیت علمی ، متین و وارسته اقای دکتر کافی احترام فراوان قائل هستم و علیرغم پاره‌ای از نارسایی‌ها که بخشی از آنهم اجتناب ناپذیر بوده است، عملکرد ایشان و هیات رئیسه محترم دانشگاه را در این دوره هشت ساله درخشان و موفق ارزیابی می کنم و لازم است از زحمات و تلاش‌های این عزیزان به ویژه جناب آقای دکتر کافی صمیمانه سپاسگزاری نمایم.